Mikaela (last part)

NAGPATULOY ANG matindi naming laplapan ni Arthur. Pakiramdam ko ay basang-basa na ang aking hiyas dahil sa ilang minutong tukaan namin.
Habang nilapirot nang husto ni Arthur ang aking mga dibdib ay damang-dama ko naman ang sobrang tigas ng kanyang alaga sa may biyak ko. Nakapatong siya kaya’t naglapat ang aming mga kaselanan. Kahit may suot pa siyang brief ay damang-dama ko ang kalakihan ng kanyang kargada.

Saglit na tumigil si Arthur. Kaagad niyang hinubad ang natirang saplot sa kanyang katawan.

Maya-maya pa ay dahan-dahang hinuhubad ni Arthur ang aking panty. Itinutok na rin niya ang kanyang kargada sa maliit na hiwa ng aking kaselanan.

Tiniis ko lang ang hapdi nang dahan-dahang bumabaon ang malaking ari ni Arthur sa pinakailalim ng aking pagkababae. Napatulo ang aking luha dahil sa sobrang sakit na naramdaman hanggang sabay naming naabot ang sukdulan.

Naging masaya ang aming pagsasama bilang magka-relasyon at dumating ang panahon na itinakda namin ang aming kasal.

Dalawang araw bago ang aming pag-iisang-dibdib, tinawagan niya ako sa cellphone at tinanong kung saan ako. Sinabi ko naman na nasa apartment pa ako at nagha-handa. Tinanong ko siya kung nasaan na siya, on the way na raw siya papuntang opisina.

“I love you very much, darling!” Sabi niya bago niya ibinaba ang phone.

Sinabihan ko rin siya ng ‘I love you too’ at maya-maya ay nagtungo na ako sa banyo para maligo. Muling nag-ring ang cellphone ko kaya kaagad akong bumalik. Si Arthur ang tumatawag. Sinagot ko ang cellphone.

“Ikaw talaga, darling, ang kulit mo, ha? Hihihi!”

“Ma’am, sandali lang po! Traffic enforcer po ako! Kaanu-ano po ninyo ang may-ari ng cellphone na ito?” nagmamadaling tanong ng lalaki na siyang gumagamit ng cellphone ng aking boyfriend.

“Girlfriend po niya, bakit po?!” Mangha kong tanong.

“Ma’am, ‘wag po kayong mabibigla, nadisgrasya po ang nobyo ninyo dito sa Ortigas. Sinalpok ng humagibis na bus ang minamaneho n’yang kotse! Dead on the spot po siya, Ma’am!”

Hinimatay ako nang mabalitaan ko ang nangyari kay Arthur. Masakit man tanggapin, wala akong magawa kundi tanggapin ang pagkawala ng ama ng aking ipinagbubuntis.

Dalawang buwan mula ngayon, isisilang ko na ang anak na lalaki namin ni Arthur. At paglabas ng bata na nasa aking sinapupunan, Arthuro ang ipapangalan ko sa kanya. Kung saan ka man naroroon ngayon, darling, sana lagi mong tandaan na mahal na mahal kita. (Wakas)